فرامز اصلانی با این اجرا داغ دل مردم ایران را تازه کرد و رفت + فیلم

رضا صائمی، روزنامه نگار با انتشار ویدئویی از اجرای فرامز اصلانی به خبر درگذشت او واکنش نشان داد.

او نوشت:

فکرش را نمی کردم به این زودی و پس از آنکه متنی به بهانه بیماری اش نوشتم، باید از مرگش بنویسم….نوشته بودم که نامش همواره به گیتار گره خورده بود نه بیمار…..نوشته بودم کاش این مرض لعنتی آن صدای آرام را ناکام نکند اما نشد تا کام ما در عید تلخ شود….حالا همان حرف ها را باید با فعل بود بنویسم….چقدر فاصله کم است بین هست و بود وقتی پای نبودن همواره در کمین است…و زندگی چه بی رحمانه کوتاست…….حالا او رفت…صدایی مخملی و با شُکوه که وقتی از شِکوه ها می خواند ناله نبود، نوای محزون غمی بود که طعم تلخی اش مزه مزه می شد تا رنجت را معنا کند….او با گیتار، شب های تار آدم را تاب آور می کرد و به بیقراری های دل، تحمل و قرار می بخشید…..صدای فرامرز اصلانی هم صلابت داشت هم اصالت….و این وقتی با تشخص فردی و جنتلمن بودنش تنیده می شد، صدایش را پر طنین تر می ساخت…او را می توان خواننده ای جریان ساز دانست که وقتی آمد، خیلی ها به همانندی با او و سبکش ترغیب شدند…خیلی ها به گیتار گرایش پیدا کردند….جوانان گیتار به دست در پارک و خیابان ها بیشتر شد که اغلب آهنگ های او را می خواندند….خواننده وزینی که وزن و اعتبار گیتار را در میزان موسیقی افزود و با خواندن ترانه های دلنشین به دل ها نشست….با این همه انگار او می دانست که دل اسیره….اسیره تا بمیره….می خواست بره دور دورا که دلش طاقت نداشت….خزون عمرش در نوبهار رسید و فهمید که دنیا یه دیواره….یه دیواره که پشتش هیچی نداره!….یادش جاودان و صدایش جاری.