چرا شیفتگی به لذت‌های حیوانی سرآمد تمام آفات است؟

شیفتگی به لذت‌های حیوانی؛ سرآمد آفات روحی

آفات ایمان، نعمت‌ها و اعمال:

امام علی (ع) در این حدیث می‌فرمایند که «آفت ایمان، شرک است»، یعنی اگر انسان در ایمان خود شریک دیگری قرار دهد، اساس ایمان خود را از دست می‌دهد. همینطور، «آفت نعمت‌های الهی، کفران نعمت است»، که به معنای ناسپاسی و استفاده نادرست از نعمت‌های خداوند است. در عمل نیز «آفت عمل، ترک اخلاص در آن است»، به این معنا که اگر در عمل‌ها اخلاص نداشته باشیم، آن عمل هیچ تأثیری نخواهد داشت. همچنین، «آفت اطاعت، معصیت است»؛ بدین معنی که اگر پس از اطاعت و عبادت، معصیت کنیم، تأثیر آن عبادت از بین می‌رود.

آفت آرزو و سرآمد آفات:

آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی در شرح این حدیث به اهمیت مراقبت از آرزوها اشاره می‌کنند. «آفت آرزو، مرگ است»، زیرا مرگ می‌تواند تمام آرزوهای انسان را نابود کند و او را از تلاش‌هایش بازدارد.

اما مهم‌ترین آفت که در این حدیث به آن اشاره شده، «شیفتگی به لذت‌های حیوانی» است. امام علی (ع) می‌فرمایند که این شیفتگی سرآمد تمام آفات است. وقتی انسان در دنیای مادی و لذاتی مانند پول، مقام یا لذت‌های جنسی غرق می‌شود، از مسیر الهی و معنوی خود دور می‌افتد و اثرات منفی آن بر روح و زندگی او نمایان می‌شود.

نکات کلیدی در درس آیت‌الله آقامجتبی تهرانی:

1. آفت ایمان: شرک، که ایمان را از بین می‌برد.
2. آفت نعمت‌ها: کفران نعمت، که باعث می‌شود انسان نعمت‌ها را در مسیر نادرست استفاده کند.
3. آفت عمل: ترک اخلاص در عمل، که تأثیرات آن را از بین می‌برد.
4. آفت اطاعت: معصیت، که اثر عبادات و اطاعت‌ها را باطل می‌کند.
5. آفت آرزو: مرگ، که آرزوها را از بین می‌برد.
6. سرآمد آفات: شیفتگی به لذت‌های حیوانی، که انسان را از مسیر الهی دور می‌کند و تمامی جهات روحی او را به انحراف می‌کشاند.