در قانون جمهوری اسلامی ایران، سقط جنین تنها در شرایط خاصی مجاز است که شامل موارد پزشکی یا خطرات جدی برای سلامت مادر یا جنین می‌شود. در این مطلب، به بررسی شرایط قانونی و شرعی سقط جنین پرداخته‌ایم.
1. سقط جنین در مراحل اولیه بارداری
یکی از مهم‌ترین شرایط برای سقط جنین، زمان بارداری است. در صورتی که بارداری هنوز به 18 هفته نرسیده باشد، در موارد خاصی سقط جنین ممکن است مجاز باشد. این شرایط باید تحت نظر پزشک و با تأیید مراجع دینی و قانونی باشد.
2. سقط جنین به دلیل خطر برای جان مادر
اگر ادامه بارداری به سلامت یا جان مادر تهدیدی جدی وارد کند، سقط جنین در این شرایط جایز است. این وضعیت تنها در صورتی امکان‌پذیر است که جنین هنوز به مرحله‌ای نرسیده باشد که روح در آن دمیده شده باشد.
3. سقط جنین در صورت نقص‌های شدید جنین
اگر جنین دچار نقص‌های جدی یا معلولیت‌های شدید باشد که پس از تولد مشکلات فراوانی برای والدین ایجاد کند، سقط جنین ممکن است مجاز باشد. البته این مورد نیز باید در مراحل اولیه بارداری (قبل از 18 هفته) و تحت شرایط خاص انجام گیرد.
4. سقط جنین در صورت درمان‌های پزشکی برای مادر
در برخی موارد، بیماری‌های جدی مادر مانند سرطان رحم ممکن است نیاز به درمان‌هایی داشته باشد که سلامت جنین را تهدید کند. در این شرایط، سقط جنین در مراحل ابتدایی بارداری ممکن است مجاز باشد، به ویژه اگر جنین ناقص الخلقه شود.
5. سقط جنین در صورت عدم رشد جنین در لوله آزمایشگاهی
اگر جنین در لوله آزمایشگاه و از طریق فرآیندهایی مانند IVF تشکیل شده باشد، سقط آن در مراحل ابتدایی بارداری جایز است، به ویژه اگر جنین هنوز به مرحله انسان کامل نرسیده باشد.
6. سقط جنین در صورت وجود خطرات جدی برای سلامت مادر
اگر جنین معیوب باشد و ادامه بارداری برای مادر خطرات جانی یا پزشکی ایجاد کند، سقط جنین قبل از 18 هفته بارداری مجاز است.
7. شرایطی که سقط جنین مجاز نیست
در صورتی که مشکلات اقتصادی، اجتماعی یا نگرانی‌های مالی دلیل اصلی درخواست برای سقط جنین باشد، این مسئله تحت هیچ شرایطی مجاز نمی‌باشد. همچنین، اگر جنین به مرحله دمیده شدن روح رسیده باشد، سقط جنین غیرقانونی است.
