در این مطلب به بررسی حکم روزه در دوران شیردهی و میزان کفاره آن از دیدگاه مراجع تقلید پرداخته‌ایم.
۱. حکم روزه گرفتن در دوران شیردهی از نظر آیت‌الله خامنه‌ای
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در خصوص حکم روزه زنان شیرده می‌فرمایند: «اگر روزه گرفتن باعث کم شدن شیر مادر یا ناراحتی نوزادش شود، یا برای مادر ضرر داشته باشد، روزه بر او واجب نیست.»
کفاره روزه زن شیرده:
اگر زن از ترس آسیب به نوزاد خود روزه نگیرد، برای هر روز باید یک مدّ طعام (تقریباً ۷۵۰ گرم گندم، نان، جو، برنج یا آرد) به فقیر بدهد و قضای روزه را بعداً به جا آورد. در صورتی که بدون دلیل موجه، قضا را تا ماه رمضان بعد به تاخیر بیندازد، باید کفاره تأخیر نیز بپردازد.
۲. حکم روزه گرفتن در دوران شیردهی از نظر آیت‌الله مکارم شیرازی
آیت‌الله مکارم شیرازی نیز بیان می‌کنند: «مادری که به کودک شیر می‌دهد، اگر روزه گرفتن باعث کم شدن شیر او یا ناراحتی بچه شود، روزه بر او واجب نیست.»
کفاره روزه زن شیرده:
اگر روزه برای مادر ضرر نداشته باشد، اما برای کودک مشکل ایجاد کند، مادر باید برای هر روز یک مد طعام (۷۵۰ گرم) به فقیر بدهد و سپس قضا کند. اگر روزه برای مادر ضرر داشته باشد، روزه واجب نیست و نیازی به کفاره نیست، فقط باید قضا کند.
۳. حکم روزه گرفتن در دوران شیردهی از نظر آیت‌الله سیستانی
آیت‌الله سیستانی نیز نظرات مشابهی دارند و می‌فرمایند: «اگر روزه گرفتن برای مادر یا نوزاد ضرر داشته باشد، روزه بر او واجب نیست.»
کفاره روزه زن شیرده:
زن باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و روزه‌هایی که نگرفته را قضا کند. البته اگر مادر بتواند از شیر خشک یا منابع دیگر برای تغذیه کودک استفاده کند، باید روزه بگیرد.
۴. حکم روزه گرفتن در دوران شیردهی از دیدگاه اهل سنت
در فقه اهل سنت، زن شیرده نیز می‌تواند روزه را بعداً قضا کند اگر روزه گرفتن برای او یا کودک ضرر داشته باشد. در صورت عدم توانایی در روزه گرفتن، کفاره نیز بر عهده او است.
جمع‌بندی:
روزه در دوران شیردهی، به ویژه اگر برای مادر یا نوزاد ضرر داشته باشد، واجب نیست. زنان شیرده باید با مشورت با پزشک و با توجه به وضعیت خود و نوزاد، تصمیم بگیرند و در صورت عدم توانایی روزه گرفتن، کفاره بپردازند و قضای آن را بعداً به جا آورند.
